اثر همودینامیک تیوپنتون و میدازولام هنگام القای بیهوشی در بیماران عروق کرونر

مقدمه: القای بیهوشی در بیماران قلبی به علت شرایط بیمار و نیز اثرات قلبی ـ عروقی داروهای هوشبر خطر بیشتری داشته و حفظ ثبات همودینامیک در این بیماران از اهمیت خاصی دارد. به نظر می رسد داروی میدازولام ثبات قلبی ـ عروقی مناسبی را هنگام القای بیهوشی فراهم می کند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر همودینامیک میدازولام با داروی هوشبر وریدی تیوپنتون در بیماران قلبی انجام شد. مواد و روش ها: تعداد 60 بیماری که عمل بای پس عروق کرونر داشتند و در کلاس 2و3 (asa) بیهوشی بودند به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. در هر گروه، پیش مداوا با داروها و دوزهای یکسان انجام گرفت؛ سپس درگروه اول تیوپنتون با دوز mg/kg 5 و در گروه دوم میدازولام با دوزmg/kg 25/0 به همراه ساکسینیل کولین (mg/kg 5/1) تجویز و آنگاه لوله گذاری داخل نای انجام شد. ضربان قلب و فشارخون شریانی بیماران در زمان های قبل (پایه) و پس از القای بیهوشی و بلافاصله پس از لوله گذاری 3، 5 و 8 دقیقه پس از لوله گذاری اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تجویز هر دو دارو هنگام القای بیهوشی موجب کاهش فشار خون و تغییرمختصر سرعت ضربان قلب شد، همچنین در زمان لارنگوسکپی و لوله گذاری، فشار خون و ضربان قلب در هر دو گروه افزایش یافت که این تغییرات در گروه میدازولام اندکی کمتر بود. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که میدازولام اثرات همودینامیکی مشابه تیوپنتون دارد. میدازولام، بنزودیازپین کوتاه اثر، حلال در آب و بدون درد است و التهاب زایی وریدی و شروع اثر نسبتاً سریعی دارد و می توان آن را در بیمارانی که منع مصرف تیوپنتون دارند، جایگزین نمود.